بررسی میکرو آلبومینوری و عوامل خطر مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو

سابقه و هدف: دیابت شیرین که ناشی از اختلال در ترشح انسولین می باشد، سبب عوارض کوتاه مدت و دراز مدت زیادی می شود. نفروپاتی دیابتی و نارسایی کلیوی از جمله این عوارض می باشد. میکروآلبومینوری به عنوان یک نشانگر اختلال عملکرد کلیه در پیش بینی سیر بیماری و تعیین نوع درمان دارای اهمیت زیادی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میکروآلبومینوری و نفروپاتی دیابتی و عوامل خطر مرتبط با آن، در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مراکز فوق تخصصی غدد شهرستان ساری بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از داده های پرونده 914 بیمار دچار دیابت نوع دو که طی سال های 82 تا 88 به درمانگاه های فوق تخصصی غدد مراجعه کردند، استفاده شد. نمونه ادرار صبح گاهی برای تعیین میزان دفع آلبومین، قند خون ناشتا، 4 بعد از ظهر و قند 2 ساعت بعد از غذا و hba1c در تمامی بیماران اندازه گیری شد. یافته ها: از 914 نفر، 879 نفر وارد مطالعه شدند که شیوع میکروآلبومینوری در آن ها 45 درصد بود. بین متغیرهای شاخص توده بدنی (02/0= p) و مصرف متفورمین (033/0= p). با میکرو آلومینوری ارتباط آماری معنی داری وجود داشت به طوری که اندکس توده بدن، در گروه میکروآلومینوری بالاتر و مصرف متفورمین، درگروه میکروآلبومینوری کم تر بود. استنتاج: میکروآلبومینوری یک مشکل اساسی در بیماران ما می باشد و با توجه به یافته های مطالعه، توجه به کاهش وزن در این بیماران ضروری می باشد.